El Clásico, czyli Odyseja Kosmiczna 2010

- Przybywa powodów, by obwieszczać, że jeszcze nigdy w futbolu dwa kluby nie zaciągnęły do swoich szatni tylu wybitnych postaci, a zatem jeszcze nigdy futbol nie oferował widowiska, które obiecywałoby paradę atrakcji tak spektakularną, jaką kusi Gran Derbi - pisze Rafał Stec w felietonie dla portalu Sport.pl.

- Wszyscy ulegamy jego urokowi, coraz trudniej oprzeć się przeczuciu, że to już nie jest jeden ze szlagierów w Europie, lecz wyjęty z innego wymiaru szlagier nad szlagierami, przy którym wszystko inne szarzeje, powszednieje, niemal znika. I już nie wiemy, w jakim stopniu zniewala nas kunszt boiskowych supergwiazd, a w jakim obezwładniająca kampania marketingowa.

- Gdyby złączyć obie supergrupy, dotknęlibyśmy spełnienia się mitu o drużynie marzeń - zbyt wspaniałej, by dało się ją jeszcze udoskonalić.

- Choć nie udowodnimy, że Iker Casillas jest najlepszym bramkarzem świata, to miliony fanów i fachowców zgodzą się, że jest. Nie wywołamy też przesadnych kontrowersji, jeśli najlepszym prawym obrońcą ogłosimy Daniego Alvesa bądź Sergio Ramosa. Jeśli za czołowego stopera uznamy Puyola, Pique czy Ricardo Carvalho. Jeśli najzmyślniejszego rozgrywającego wybierzemy spośród Xaviego, Xabiego Alonso oraz Iniesty. Jeśli na ich prawdopodobnego następcę pasujemy Mesuta Özila. Jeśli snajperem wyborowym numer jeden obwołamy Davida Villę. Jeśli zabójczego superstrzelca przyszłości dostrzeżemy w Benzemie, ostatnio wyklętym przez trenera jako leniuch, lub Higuaínie. Jeśli poawanturujemy się - w nieustającej, ogólnoplanetarnej debacie nieuchronnie prowadzącej donikąd - o to, czy na wyższe uznanie zasługuje subtelność Messiego, czy dosadność Cristiano Ronaldo. Genialnych zupełnie inaczej, tak samo wydajnych. (...)

Dokończenie felietonu przeczytać można tutaj..